Τα οξυτενή κονδυλώματα αποτελούν μαλακές μάζες που μοιάζουν με μυρμηκίες, στο δέρμα και τους βλεννογόνους των γεννητικών οργάνων σε άντρες και γυναίκες. Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι ένας τύπος μιας σεξουαλικά μεταδιδόμενης λοίμωξης (STI).

Ο ιός που προκαλεί τα οξυτενή κονδυλώματα ονομάζεται ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV). Γενικά, υπάρχουν περισσότεροι από 150 διαφορετικοί τύποι HPV.

Αρκετοί τύποι HPV προκαλούν οξυτενή κονδυλώματα, τα οποία μπορεί να εντοπίζονται στο πέος, στο αιδοίο, στην ουρήθρα, στον κόλπο, στον τράχηλο, στο λάρυγγα και γύρω ή μέσα στον πρωκτό. Άλλοι τύποι HPV προκαλούν κοινές ή επίπεδες μυρμηκίες σε άλλα σημεία του δέρματος, όπως στα χέρια. Ωστόσο, οι μυρμηκίες στα χέρια ή σε άλλα σημεία του σώματος δεν προκαλούν οξυτενή κονδυλώματα.

Τα οξυτενή κονδυλώματα μπορεί να είναι επηρμένα ή επίπεδα και συνήθως στο χρώμα του δέρματος. Κάποιες φορές έχουν την εμφάνιση κουνουπιδιού, ενώ μερικές φορές είναι τόσο μικρά και επίπεδα που δεν διακρίνονται δια γυμνού οφθαλμού.

Τρόποι Αντιμετώπισης

Τα οξυτενή κονδυλώματα πρέπει να αντιμετωπίζονται από έναν έμπειρο ιατρό, ο οποίος μπορεί να τα αντιμετωπίσει εφαρμόζοντας μια θεραπεία στο δέρμα, στο ιατρείο του. Εναλλακτικά, η ιατρός μπορεί να σας γράψει φάρμακα, που εφαρμόζονται στο σπίτι αρκετές φορές την εβδομάδα.

Οι φαρμακευτικές αυτές θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Ιμικουιμόδη
• Ποδοφυλλίνη και ποδοφιλόξη
• Τριχλωροοξικό οξύ

Οι χειρουργικές θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Κρυοχειρουργείο
• Ηλεκτροκαυτηριασμό
• Θεραπεία με λέιζερ
• Χειρουργική αφαίρεση

Ο έρπης γεννητικών οργάνων αποτελεί μια δερματική εκδήλωση, των ιών HSV-1 και HSV-2. Είναι ένα από τα πλέον κοινά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και δύναται να προσβάλει το δέρμα και τους βλεννογόνους. Η συμπτωματολογία του τείνει να εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες.

Ο συγκεκριμένος έρπης εκδηλώνεται με φυσαλίδες στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Τα συμπτώματα του διαρκούν μερικές μέρες, ενώ συνήθως παρουσιάζονται υποτροπές 1 με 2 φορές το χρόνο.

Συνήθη Συμπτώματα

• Επώδυνες φυσαλίδες με κίτρινο υγρό
• Φαγούρα
• Τσούξιμο
• Πυρετός
• Δυσφορία και κακή διάθεση
• Πόνος σε μηρούς και στα γόνατα
• Πόνος στον κόλπο/πέος
• Κολπικές εκκρίσεις
• Επώδυνη ούρηση

Οι κολπικές διαταραχές, γνωστότερες κοινώς ως κολπίτιδες, αποτελούν σήμερα το συχνότερο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. Με τον όρο κολπίτιδα εννοούμε τη φλεγμονή του κόλπου, η οπόια συνήθως εκδηλώνεται με την ύπαρξη κνησμού και αυξημένων υγρών από τον κόλπο, τα οποία ορισμένες φορές είναι δύσοσμα.

Η κολπίτιδα, αν και κατά την πρώτη ματιά φαίνεται κάτι απλό, μπορεί να αποτελέσει ένα από τα δυσκολότερα στην αντιμετώπιση τους προβλήματα για μια γυναίκα. Αυτό οφείλεται στην ιδιαιτερότητα της φυσιολογίας του κόλπου και στην πολυπλοκότητα των λεπτών ισορροπιών πάνω στις οποίες στηρίζεται η εύρυθμη λειτουργία του.

Παράγοντες Πρόκλησης

• Κακή γενική κατάσταση του οργανισμού (έλλειψη ύπνου, περιορισμένη αντοχή λόγω ανθυγιεινής ή φτωχής διατροφής, στρες, κάπνισμα).
• Λανθασμένη ή ελλιπής τοπική υγιεινή (κολπικές πλύσεις, συνεχή χρήση ταμπόν).
• Πολυάριθμες εκτρώσεις.
• Χρήση αποσμητικών σπρέι στην ευαίσθητη περιοχή.
• Σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό.
• Εγκυμοσύνη αλλά και εμμηνόπαυση.
• Ενδυματολογικές συνήθειες (πολύ εφαρμοστά παντελόνια ή σορτς).

Τρόποι Θεραπείας

Η θεραπεία της κολπίτιδας αφορά συνήθως τη λήψη κάποιου συνδυασμού αντιβιοτικών από το στόμα με κολπικά υπόθετα ή κρέμες. Ωστόσο, ακόμη και μετά τη θεραπεία, οι κολπίτιδες σε ένα σεβαστό ποσοστό των ασθενών υποτροπιάζουν, κάτι που μπορεί να οφείλεται σε ανθεκτικά στελέχη απέναντι στα φάρμακα ή σε κάποια επαναμόλυνση. Σε κάθε περίπτωση, η σωστή πρόληψη και η έγκαιρη επίσκεψη στον ιατρό μόλις εντοπίσετε τα πρώτα συμπτώματα που υπονοούν κολπίτιδα βοηθούν σημαντικά στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Βαλανίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή της βαλάνου, της κορυφής του πέους. Συχνά, ταυτόχρονα με τη βαλανίτιδα, υπάρχει φλεγμονή και στην ακροποσθία, στο δέρμα που καλύπτει τη βάλανο, οπότε η φλεγμονή ονομάζεται βαλανοποσθίτιδα. Αυτές οι δύο καταστάσεις θεωρούνται υπεύθυνες όσον αφορά τη δημιουργία της φίμωσης.

Άνδρες κάθε ηλικίας θα πρέπει να επισκέπτονται άμεσα τον ιατρό τους όταν παρατηρήσουν συμπτώματα όπως ερυθρότητα, κνησμός, ή οίδημα στο πέος τους. Το σημαντικό είναι να γίνει κλινική εξέταση από τον ειδικό ιατρό για να αποκλειστεί η πιθανότητα άλλων, πιο επικίνδυνων ασθενειών οι οποίες έχουν την τάση να μιμούνται τα συμπτώματα της βαλανίτιδας, όπως η γονόρροια και ο έρπης.

Στη συνέχεια, και αφού αποκλειστεί η πιθανότητα τέτοιων ασθενειών, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει να γίνουν αιματολογικές εξετάσεις για τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και ορισμένα αυτοάνοσα νοσήματα. Επιπλέον, ο γιατρός μπορεί να συλλέξει έκκριμα από την περιοχή της βαλάνου και να το στείλει για καλλιέργεια, ώστε να βρεθεί το μικρόβιο που προκαλεί τη φλεγμονή.

Η μολυσματική τέρμινθος, αποτελεί μια ιογενή λοίμωξη του δέρματος. Χαρακτηριστικό της είναι οι μικρές ανυψωμένες ροζ βλάβες, με ένα λακκάκι στο κέντρο τους. Συχνά προκαλούν φαγούρα ή είναι επώδυνες και μπορεί να εμφανιστούν μεμονωμένα ή και σε ομάδες. Μπορεί να επηρεάσει διάφορες περιοχές του σώματος με πιο συνήθεις την κοιλιά, τα πόδια, τα χέρια, τον λαιμό, τα γεννητικά όργανα και το πρόσωπο. Γι αυτό και θεωρείται πως είναι μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη λοίμωξη.

Οι βλάβες της μολυσματικής τέρμινθου δεν είναι ιδιαίτερα επώδυνες, αλλά συχνά προκαλούν φαγούρα ή ερεθισμούς. Το ξύσιμο των εξογκωμάτων της μπορεί να οδηγήσει σε εξάπλωση της ιογενούς λοίμωξης που ευθύνεται για τη μολυσματική τέρμινθο, μαζί με πρόσθετη βακτηριακή μόλυνση και ουλές. Σε ορισμένες περιπτώσεις αναπτύσσεται έκζεμα γύρω από τις βλάβες. Μεμονωμένες βλάβες μπορεί να υποχωρήσουν από μόνες τους μέσα σε δύο μήνες ή και να εξαφανιστούν εντελώς χωρίς θεραπεία ή ουλές σε έξι έως δώδεκα μήνες.

Καθώς η μολυσματική τέρμινθος συνήθως υποχωρεί χωρίς θεραπεία, οι αρχικές συστάσεις είναι συχνά απλώς αναμονή να υποχωρήσουν οι βλάβες από μόνες τους. Τα εξογκώματα που βρίσκονται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων όμως μπορούν να αντιμετωπιστούν σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η εξάπλωσή τους. Όταν η θεραπεία έχει ως αποτέλεσμα την εξάλειψη όλων των εξογκωμάτων, η λοίμωξη έχει θεραπευτεί αποτελεσματικά και δεν θα επανεμφανιστεί εκτός εάν το άτομο μολυνθεί εκ νέου.

Τρόποι Αντιμετώπισης

• Φαρμακευτική Αγωγή
• Χειρουργική Επέμβαση
• Λέιζερ

Πολλοί από εμάς μπορεί να εντοπίσουμε μικρά εξογκώματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Αυτά μπορεί να είναι απλά εξανθήματα ή ακόμη και να είναι γεμάτα με πύον, ακριβώς συμβαίνει και με τα σπυράκια του προσώπου. Τα εξογκώματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων μπορεί να εμφανιστούν για διάφορους λόγους. Αν και τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, είναι σημαντικό να γνωρίζετε τη διαφορά μεταξύ των γεννητικών σπυριών, των κονδυλωμάτων και των πληγών του έρπητα, καθώς το καθένα έχει διαφορετική αιτία και απαιτεί διαφορετική αντιμετώπιση.

Γενικά, τα σπυράκια μπορεί να εμφανιστούν στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, όπως και σε άλλα σημεία του σώματος. Ένα σπυράκι είναι ένας φραγμένος πόρος, που σχετίζεται με ένα θύλακα της τρίχας. Εάν αναπτυχθούν βακτήρια σε αυτό, μπορεί να ανασηκωθεί και να πάθει φλεγμονή. Μπορεί να σχηματίσει μια κύστη, μια περιφραγμένη περιοχή μόλυνσης κάτω από το δέρμα, συχνά επώδυνη και γεμάτη πύον.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι τρίχες που μεγαλώνουν προς τα μέσα μπορεί να προκαλέσουν το σχηματισμό κύστεων. Αντί να φράσσεται ο πόρος όπως με ένα σπυράκι, η τρίχα μεγαλώνει μέσα στο δέρμα και όχι έξω από τον πόρο. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ένα κόκκινο, ανυψωμένο, επώδυνο εξόγκωμα, που μπορεί να περιέχει πύον και να μοιάζει πολύ με φλεγμονώδες σπυράκι.