Ως τριχόπτωση ορίζεται η μαζική απώλεια τριχώματος, συνήθως σε σύντομο χρονικό διάστημα (πάνω από 80-160 τρίχες ανά ημέρα που είναι ο φυσιολογικός αριθμός απώλειας τριχών). Υπάρχουν όμως και τριχοπτώσεις που παρατηρούνται για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.

Η τριχόπτωση μπορεί να αφορά μόνο το τριχωτό της κεφαλής ή/και το γένειο στους άντρες ή/και τις τρίχες του φρυδιού, του σώματος, των μασχαλών και του εφηβαίου σε άντρες και γυναίκες.

Η ανδρογενετική αλωπεκία αποτελεί τη συχνότερη μορφή αλωπεκίας στους άνδρες και μία από τις συχνότερες στις γυναίκες. Μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες, ακόμα και σε παιδιά.

Η ανδρογενετική αλωπεκία στους άνδρες χαρακτηρίζεται από απώλεια των τριχών στους κροτάφους, αραίωση των τριχών στην κορυφή και σταδιακή υποχώρηση της γραμμής του τριχωτού. Μία λωρίδα φυσιολογικής πυκνότητας παραμένει στις πλάγιες κροταφικές χώρες και το οπίσθιο τμήμα του τριχωτού.

Στις γυναίκες, η ανδρογενετική αλωπεκία συνήθως εμφανίζεται με διάχυτη λέπτυνση των τριχών, χωρίς υποχώρηση της γραμμής του τριχωτού και εντονότερη αραίωση των μαλλιών στην κορυφή του κεφαλιού. Αντίθετα με τους άνδρες, στις γυναίκες σπάνια οδηγεί σε συνολική απώλεια των μαλλιών της πάσχουσας περιοχής.

Η διάγνωση της πάθησης διενεργείται κατά βάση κλινικά. Το τριχοριζόγραμμα αποτελεί μία από τις παλαιότερες τεχνικές διάγνωσης της ανδρογενετικής αλωπεκίας και αποκαλύπτει πολύ μεγάλη αύξηση των τελογενών και δυστροφικών τριχών σε βάρος των αναγενών.

Τρόποι Θεραπείας

• Μη ορμονική θεραπεία
• Ορμονική Θεραπεία
• Χειρουργική θεραπεία
• Μη επεμβατική θεραπεία

Κατά τη γυροειδή αλοπεκία, οι τρίχες χάνονται σε μικρό χρονικό διάστημα, ενώ έχουν αναφερθεί περιπτώσεις της ασθένειας όπου ο ασθενής χάνει όλα τα μαλλιά του σε μία νύχτα. Τα δύο φύλα προσβάλλονται με την ίδια συχνότητα, ενώ συνηθέστερη είναι η εμφάνιση της γυροειδούς αλωπεκίας σε παιδιά και εφήβους.

Συνήθως, τα πρώτα συμπτώματα της γυροειδούς αλωπεκίας είναι μικρές αποψιλωτικές πλάκες στρογγυλού ή ωοειδούς σχήματος. Οι πλάκες της πάθησης είναι συνήθως ασυμπτωματικές, αν και μπορεί να παρουσιάζουν κνησμό ή να είναι ελαφρώς επώδυνες. Το υποκείμενο δέρμα στην γυροειδή αλωπεκία εμφανίζεται φυσιολογικό και μη ουλοποιημένο.

Κατά την κλινική εξέταση, οι τρίχες κοντά στην πλάκα γυροειδούς αλωπεκίας είναι λεπτές και μοιάζουν με θαυμαστικό, καθώς λεπταίνουν περισσότερο κοντά στη ρίζα τους. Σε ενεργό γυροειδή αλωπεκία οι τρίχες αποκολλώνται εύκολα κατά την έλξη, ενώ κατά την επανέκφυσή τους οι τρίχες είναι συνήθως λευκές.

Οι συνηθέστερες εντοπίσεις της γυροειδούς αλωπεκίας είναι στα μαλλιά και οι τρίχες στα γένια και τα φρύδια, αλλά πρακτικά μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο δέρμα υπάρχουν τρίχες. Τα νύχια πάσχουν επίσης κατά τη γυροειδή αλωπεκία και εμφανίζουν εμβυθύνσεις (βοθρία) ή γραμμώσεις.

Η νόσος μπορεί να υποχωρήσει μόνη της ή να παραμένει σταθερή σε χρόνια ενεργό γυροειδή αλωπεκία.

Η ουλωτική αλωπεκία αποτελεί μία κατάσταση έντονης τριχόπτωσης εξαιτίας μίας ασθένειας που καταστρέφει το θύλακα της τρίχας. Η απώλεια των μαλλιών είναι μόνιμη και στην περιοχή δημιουργείται ουλή λόγω διάφορων φλεγμονωδών παθήσεων του δέρματος. Η τριχόπτωση είναι αρχικά σταδιακή, όμως στην πορεία το δέρμα γίνεται λείο (στην ουσία είναι νεκρός ιστός) και η προκύπτουσα ανάπτυξη ουλών αποτρέπει την αναγέννηση των μαλλιών. Εμφανίζεται εξίσου και στα δύο φύλα, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Η ουλωτική αλωπεκία διακρίνεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή ανάλογα με την κλινική της εικόνα. Στην πρώτη περίπτωση τα αίτια είναι ενδογενή και η πιο συχνή μορφή της είναι ο θυλακικός λειχήνας. Η δεύτερη περίπτωση οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες όπως φλεγμονές, εγκαύματα, τραυματισμούς κ.α.

Η διάγνωση της νόσου επιτυγχάνεται με ιστολογική εξέταση. Συγκεκριμένα, λαμβάνεται βιοψία από περιοχές με σημάδια φλεγμονής. Τα βασικά συμπτώματα της είναι η έντονη τριχόπτωση και το λείο, ουλωτικό δέρμα. Κάποιες φορές προκαλεί φαγούρα, πόνο ή αίσθημα καύσου στην πάσχουσα περιοχή. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή αφού η τριχόπτωση είναι προοδευτική και δεν συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα.

Οι μυκητιάσεις τριχών, μπορεί να μεταδοθούν από άνθρωπο σε άνθρωπο (αποκαλούνται ανθρωπόφιλες, όπου ο άνθρωπος είναι ο κύριος ξενιστής) ή από τα ζώα (ζωόφιλες).

Πολλά διαφορετικά είδη μυκήτων μπορεί να ευθύνονται, η αναγνώριση των οποίων γίνεται από τα ποικίλα χαρακτηριστικά τους στη μικροσκοπική εξέταση και την καλλιέργεια. Η νόσος είναι πιο συχνή στα παιδιά και συνήθως εμφανίζεται σε περιοχές όπου υπάρχει απολέπιση και αλωπεκία, με διάφορους βαθμούς φλεγμονής.

Τρόποι Αντιμετώπισης

Η θεραπεία της δερματοφυτίας του τριχωτού της κεφαλής στοχεύει στην εξάλειψη του οργανισμού για την πρόληψη της εξάπλωσης της λοίμωξης και τον περιορισμό της ουλοποίησης στο ελάχιστο. Η τοπική θεραπεία των ανεπτυγμένων λοιμώξεων δεν είναι δυνατή και απαιτείται από του στόματος θεραπεία.

Κάποιες φορές χρησιμοποιούνται τοπικές αντιμυκητιασικές κρέμες και σαμπουάν σε συνδυασμό με από τους στόματος θεραπεία, με στόχο τη μείωση του χρόνου της μολυσματικής κατάστασης του ασθενούς.